Αγαπητές φίλες και φίλοι

Σ’ αυτό τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται.
Γιώργος Σεφέρης, 1900-1971, Έλληνας ποιητής, Νόμπελ 1963

Το να ασχολείται κάποιος με το τι γίνεται γύρω του, στη γειτονιά, στο χωριό, την πόλη, το νομό του , το κράτος δεν είναι κάτι περίεργο. Είναι απαραίτητο και απαιτητό από όλους τους πολίτες. Άλλωστε έτσι ξεχωρίζουμε και από τις κοινωνίες των ζώων .

Και όμως η ενασχόληση με τα κοινά σήμερα αποπνέει δυσοσμία, θεωρείται «ύποπτη» και >ανδρική δουλειά >οι ασχολούμενοι με αυτά, βιώνουν καθημερινά την απαξίωση προσπαθώντας να αποκρούσουν την εκ προοιμίου ταμπέλα του «διαπλεκόμενου». Πολλές φορές η επίθεση είναι τόσο βάρβαρη , ανελέητη ,υποκριτική που ξεπερνάει κάθε όριο λογικής με παντελή έλλειψη πολιτικού πολιτισμού με  μοναδικό σκοπό την σπίλωση και τη ρατσιστική στοχοποίηση .

Αν όμως έτσι έχει η κατάσταση , τελικά ποιος θα ασχοληθεί με το σήμερα για το αύριο;

... Και εμείς οι υπόλοιποι τι κάνουμε; Μένουμε στην άκρη παρακολουθώντας απαθείς τις εξελίξεις, στο όνομα της όποιας επαγγελματικής ή άλλης σταδιοδρομίας; Μήπως μένουμε απαθείς υπακούοντας στην φωνή της όποια συντηρητικής λογικής επιτάσσει να αφήσουμε κάποιον άλλο να τραβήξει μπροστά στα δύσκολα;
Τότε δεν είμαστε παρά απλά συνυπεύθυνοι και οφείλουμε τουλάχιστον να σιωπούμε ως ένδειξη ενοχής, αντί να σχολιάζουμε -και να κατακρίνουμε- εκ του ασφαλούς.

Υπάρχει όμως και ο δρόμος της ενεργούς συμμετοχής, δρόμος τον οποίο οφείλουμε να περπατήσουμε εμείς οι νεότεροι. Δεν μπορούμε να ζητάμε αλλαγές, ανατροπές και υπερβάσεις όταν οι νέοι δεν είναι εκεί!
Εκτιμώ ιδιαίτερα την πείρα, τη γνώση, τη συσσωρευμένη σοφία των παλαιοτέρων όμως στην.… «πορεία» της πολιτικής, οι μεγαλύτεροι πρέπει να είναι οι οδοδείχτες και οι νεότεροι οι οδοιπόροι!

Η ενασχόληση με τα κοινά της πόλης μας αποτελεί ανάγκη και υποχρέωση. Η μέχρι σήμερα συμμετοχή μας στα κοινά, σε ομάδες και συλλόγους , σε θέσεις ευθύνης στον πολιτικό στίβο στον Α ή Β βαθμό της τοπικής αυτοδιοίκησης ή ακόμη και η απλή εμπλοκή μας σε μια εκλογική διαδικασία αποτέλεσε την αρχή ενός συναρπαστικού ταξιδιού με προορισμό να φτιάξουμε μια όμορφη, ανθρώπινη πόλη, να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη, να αγαπήσουμε το Διδυμότειχο και να εμφυσήσουμε την αγάπη  αυτή σε κάθε κάτοικο της.

Σε μία εξαιρετικά δύσκολη εποχή για την Ελλάδα, πιθανώς την χειρότερη μεταπολεμικά, κανείς δεν περισσεύει. Οφείλουμε όλοι μας να είμαστε παρόντες. Να βγάλουμε τον καλύτερο εαυτό μας, να αφήσουμε πίσω όλα αυτά που εφήμερα μας χωρίζουν και να δούμε κατάματα την αλήθεια. Κανείς δεν θα κάνει τη ζωή μας καλύτερη αν εμείς οι ίδιοι δεν το επιδιώξουμε, δεν το απαιτήσουμε, δεν το διεκδικήσουμε, δεν προσπαθήσουμε για αυτό.

Το αύριο μας ανήκει, ανήκει σε ομάδες  ανθρώπων που μπορούν και θέλουν, που έχουν άποψη, όρεξη, ανιδιοτέλεια, γνώση και τόλμη, που προσβλέπουν σε μία τοπική αυτοδιοίκηση που σέβεται την πόλη και τον πολίτη, που μπορεί να οραματιστεί και να εφαρμόσει, που μπορεί να φτάσει ψηλά, μένοντας πάντα προσγειωμένη.

Η προσπάθεια αυτή να αλλάξουμε τη ζωή μας είναι προσπάθεια συλλογική είναι προσπάθεια όλων μας.
Ήδη έχω κάνει μια συλλογική και ενωτική πρόταση , η οποία όμως δεν βρήκε πρόσφορο έδαφος  στην πρακτική της αποτύπωση . Όταν όμως υπάρχει κοινή συνιστώσα τότε υπάρχει ελπίδα.
Δηλώνω παρούσα στο πολιτικό σκηνικό του δήμου μου
Δηλώνω παρούσα στην διεκδίκηση του Δήμου Διδυμοτείχου το Μάιο του 2019
Επειδή στην πολιτική δεν πρέπει να υπάρχουν αποκλεισμοί κάθε είδους και επειδή το γνωστό <διαίρει και βασίλευε> κάποιους μπορεί να εξυπηρετεί ..
Καλώ λοιπόν κάθε έναν και καθεμιά που θέλει και μπορεί …….. να συμπορευτούμε σε έναν όμορφο ,δυνατό ,αξιοπρεπή αγώνα για το Διδυμότειχο , για τους Μεταξάδες για τα χωριά τους ,
αξίζει ένα καλύτερο αύριο ο τόπος μας ,
αξίζουμε ένα καλύτερο αύριο εμείς ,
αξίζουν τα παιδιά μας μια παρακαταθήκη που θα είναι υπερήφανα για αυτήν .
Τους το χρωστάμε…..


Εάν όλοι κινούνται προς τα μπρος συγχρονισμένα, τότε η επιτυχία έρχεται από μόνη της – Henry Ford
Καραφεϊζη Βάγια